37/SÂFFÂT-1: Ve saf bağlayarak (huşû ile Allah’ın huzurunda) saf halinde bulunanlara andolsun.

37/SÂFFÂT-2: Toplayıp sevkedenlere (sağ ve sol kanat velîlerine).

37/SÂFFÂT-3: Zikrederek (Kur’ân) tilâvet edenlere (okuyanlara) (andolsun).

37/SÂFFÂT-4: Muhakkak ki sizin İlâhınız, mutlaka Tek’tir.

37/SÂFFÂT-5: Göklerin, yerin ve ikisi arasında olanların Rabbidir. Ve doğuların (da) Rabbidir.

37/SÂFFÂT-6: Muhakkak ki Biz; dünya semasını, yıldızları ziynet kılarak süsledik.

37/SÂFFÂT-7: Ve marid (azgın ve asi) şeytanların hepsinden muhafaza ederek.

37/SÂFFÂT-8: Melei A’lâ’ya kulak verip dinleyemezler ve her taraftan atılırlar (kovulurlar).

37/SÂFFÂT-9: Kovulmuş olarak, onlar için kesilmeyen sürekli azap vardır.

37/SÂFFÂT-10: Ancak kim bir söz kapıp kaçarsa, o taktirde kayıp giden yakıcı bir alev onu takip eder (ona ulaşır, yok eder).

37/SÂFFÂT-11: Hayır, onlardan fetva iste (sor): "Onlar mı yaratılış bakımından daha kuvvetli, yoksa Bizim (diğer) yarattıklarımız mı?" Muhakkak ki Biz, onları yapışkan nemli topraktan yarattık.

37/SÂFFÂT-12: Evet, sen hayret ettin ve onlar (ise) alay ediyorlar.

37/SÂFFÂT-13: Ve (onlara) hatırlatılınca (anlatılınca) tezekkür etmezler (dinleyip hükme varamazlar).

37/SÂFFÂT-14: Ve bir âyet (mucize) gördükleri zaman alay ederler.

37/SÂFFÂT-15: Ve: "Bu sadece apaçık bir sihirdir." dediler (derler).

37/SÂFFÂT-16: Öldüğümüz, toprak ve kemik olduğumuz zaman mı? Gerçekten biz, mutlaka beas edilenler (diriltilenler) mi olacağız?

37/SÂFFÂT-17: Ve evvelki babalarımız (atalarımız) da mı?

37/SÂFFÂT-18: "Evet ve siz (yeniden yaratıldığınız zaman) hor ve hakir olacaklarsınız." de.

37/SÂFFÂT-19: İşte o, sadece tek bir çığlıktır. Onlar işte o zaman (diriltilince) bakacaklar (görecekler).

37/SÂFFÂT-20: "Ve eyvahlar olsun bize, (işte) bu dîn günüdür." dediler.

37/SÂFFÂT-21: (İşte) bu tekzip etmiş (yalanlamış) olduğunuz fasıl (haklıyı haksızdan ayırma, hüküm verme) günüdür.

37/SÂFFÂT-22: Zulmedenleri ve onların eşlerini (zevcelerini) haşredin (biraraya toplayın)! Ve onların tapmış oldukları şeyleri (de).

37/SÂFFÂT-23: Allah’tan başka (taptıkları). Artık onları cahîm (cehennem) yoluna hidayet edin (ulaştırın).

37/SÂFFÂT-24: Artık onları tevkif edin (tutuklayın). Muhakkak ki onlar, mesuldürler (sorumludurlar).

37/SÂFFÂT-25: Size ne oldu ki yardımlaşmıyorsunuz.

37/SÂFFÂT-26: Hayır, onlar bugün teslim olanlardır.

37/SÂFFÂT-27: Ve karşılıklı yönelip birbirlerine (hesap) sorarlar.

37/SÂFFÂT-28: "Gerçekten siz bize, sağ taraftan (Allah taraftarıymış gibi) geliyordunuz." dediler (derler).

37/SÂFFÂT-29: "Hayır, siz mü’min olmamıştınız (Allah’a ulaşmayı dilememiştiniz)." dediler (derler).

37/SÂFFÂT-30: Ve bizim, sizin üzerinizde bir sultanlığımız, hükümranlığımız olmadı (yoktu). Hayır siz azgın bir kavim olmuştunuz.

37/SÂFFÂT-31: Artık Rabbimizin (azap) sözü üzerimize hak oldu. Muhakkak ki biz, onu (azabı) mutlaka tadacak olanlarız.

37/SÂFFÂT-32: Evet, sizi biz azdırdık. Gerçekten biz azgınlar olmuştuk.

37/SÂFFÂT-33: İşte muhakkak ki onlar, izin günü azapta ortak olanlardır.

37/SÂFFÂT-34: Gerçekten Biz, mücrimlere (suçlulara) işte böyle yaparız.

37/SÂFFÂT-35: Onlara: "Allah’tan başka İlâh yoktur." denildiği zaman, onlar mutlaka kibirleniyorlardı.

37/SÂFFÂT-36: Ve onlar: "Mecnun (deli) bir şair için, gerçekten biz, ilâhlarımızı terkedenler mi olacağız?" diyorlar(dı).

37/SÂFFÂT-37: Hayır, o hakkı getirdi. Ve mürselleri (gönderilmiş olan resûlleri) tasdik etti.

37/SÂFFÂT-38: Muhakkak ki siz, elîm azabı mutlaka tadacak olanlarsınız.

37/SÂFFÂT-39: Ve yapmış olduklarınızdan başka bir şeyle cezalandırılmazsınız.

37/SÂFFÂT-40: Allah’ın muhlis (halis) kulları hariç.

37/SÂFFÂT-41: İşte onlar; onlar için malûm (bilinen) bir rızık vardır.

37/SÂFFÂT-42: Ve meyveler, onlar ikram olunanlardır.

37/SÂFFÂT-43: Naîm cennetlerinde.

37/SÂFFÂT-44: Karşılıklı tahtlar üzerinde.

37/SÂFFÂT-45: Onların etrafında akan sudan (doldurulmuş) kadehler dolaştırılır.

37/SÂFFÂT-46: Berrak, içenler için lezzetli.

37/SÂFFÂT-47: Onun içinde aklı gideren bir şey yoktur. Ve onlar, ondan (o maiden) sarhoş olmazlar.

37/SÂFFÂT-48: Ve onların yanında, bakışlarını saklayan (sadece onlara çeviren) güzel gözlü kadınlar vardır.

37/SÂFFÂT-49: Onlar muhafaza edilmiş (el değmemiş) yumurta gibidir.

37/SÂFFÂT-50: Bundan sonra, karşılıklı yönelip birbirlerine sorarlar.

37/SÂFFÂT-51: Onlardan konuşan birisi: "Gerçekten benim bir yakınım vardı." dedi (der).

37/SÂFFÂT-52: "Sen gerçekten (tekrar dirilmeyi) tasdik edenlerden misin?" dedi.

37/SÂFFÂT-53: Öldüğümüz, toprak ve kemik olduğumuz zaman mı? Gerçekten biz mutlaka cezalandırılacak olanlar mıyız?

37/SÂFFÂT-54: "Siz muttali olanlar mısınız (onun halini yakînen bilenler misiniz)?" dedi.

37/SÂFFÂT-55: O zaman (onun haline) muttali oldu. Ve böylece onu ateşin ortasında gördü.

37/SÂFFÂT-56: "Allah’a yemin olsun ki, sen az daha beni de gerçekten helâk edecektin?" dedi.

37/SÂFFÂT-57: Ve eğer Rabbimin ni’meti olmasaydı, mutlaka ben de (cehennemde yanmak üzere) hazır bulundurulanlardan olurdum.

37/SÂFFÂT-58: Artık biz (bir daha) ölecek değiliz, öyle değil mi?

37/SÂFFÂT-59: Bizim ilk ölümümüz hariç. Ve biz azap görecek olanlar (da) değiliz.

37/SÂFFÂT-60: Muhakkak ki bu gerçekten fevzül azîmdir (en büyük kurtuluştur).

37/SÂFFÂT-61: Artık amel edenler, bunun (fevzül azîm hedefine ulaşmak) için çalışsınlar.

37/SÂFFÂT-62: Nüzul (Allah’tan indirilen karşılık) olarak bu mu yoksa zakkum ağacı mı daha hayırlı?

37/SÂFFÂT-63: Muhakkak ki Biz, onu (zakkum ağacını) zalimler için fitne (imtihan) kıldık.

37/SÂFFÂT-64: Muhakkak ki o (zakkum ağacı), cahîmin (cehennemin) dibinde çıkan bir ağaçtır.

37/SÂFFÂT-65: Onun meyveleri şeytanların başları gibidir.

37/SÂFFÂT-66: Muhakkak ki onlar, mutlaka ondan (zakkum ağacından) yiyecek, böylece onunla karınlarını dolduracak (doyuracak) olanlardır.

37/SÂFFÂT-67: Sonra da muhakkak ki onlar için onun üstüne, mutlaka hamim (kaynar su) karıştırılmış (içecek) vardır.

37/SÂFFÂT-68: Sonra muhakkak ki onların mercileri (dönüşleri), kesinlikle cehennemedir.

37/SÂFFÂT-69: Muhakkak ki onlar, babalarını (atalarını) dalâlette buldular.

37/SÂFFÂT-70: Onlar, onların (babalarının) izleri üzerinde koşuyorlar(dı).

37/SÂFFÂT-71: Andolsun ki, onlardan önce, evvelkilerin çoğu (da) dalâlette idiler.

37/SÂFFÂT-72: Ve andolsun ki, onlara nezirler (uyarıcılar) gönderdik.

37/SÂFFÂT-73: O zaman uyarılanların akıbetleri nasıl oldu, bak!

37/SÂFFÂT-74: Ancak Allah’ın muhlis kulları hariç.

37/SÂFFÂT-75: Ve andolsun ki Nuh (A.S), Bize nida etti. İşte duasına icabet edilenler gerçekten ne güzel (ne güzel bir durumdadırlar).

37/SÂFFÂT-76: Ve O’nu (Hz. Nuh’u) ve O’nun ailesini kerbil azîmden (büyük üzüntüden) kurtardık.

37/SÂFFÂT-77: Ve O’nun (Nuh A.S’ın) zürriyetini (kıyâmete kadar) bâki kalanlardan kıldık.

37/SÂFFÂT-78: Ve sonrakiler arasında ona (şerefli bir anı) bıraktık.

37/SÂFFÂT-79: Âlemler içinde Nuh (A.S)’a selâm olsun.

37/SÂFFÂT-80: Muhakkak ki Biz, muhsinleri işte böyle mükâfatlandırırız.

37/SÂFFÂT-81: Muhakkak ki o, Bizim mü’min (Allah’a ulaşmayı dileyip bütün makamları kazanan) kullarımızdandır.

37/SÂFFÂT-82: Sonra diğerlerini (suda) boğduk.

37/SÂFFÂT-83: Ve muhakkak ki, onun dîninden olanlardan (önemli biri de) İbrâhîm (A.S)’dır.

37/SÂFFÂT-84: O, Rabbine selîm bir kalp ile gelmişti.

37/SÂFFÂT-85: Babasına ve kavmine: "Nedir bu sizin taptıklarınız?" demişti.

37/SÂFFÂT-86: İftira ederek mi (Allah’a karşı yalan söyleyerek mi) Allah’tan başka ilâhlar istiyorsunuz?

37/SÂFFÂT-87: Âlemlerin Rabbi hakkında sizin zannınız nedir?

37/SÂFFÂT-88: Sonra yıldızlara nazar ederek baktı.

37/SÂFFÂT-89: Bunun üzerine "Ben gerçekten hastayım." dedi.

37/SÂFFÂT-90: Bunun üzerine ona arkalarını dönüp gittiler.

37/SÂFFÂT-91: Onların ilâhları ile ilgilendi ve: "Yani (siz yemek) yemiyor musunuz?" dedi.

37/SÂFFÂT-92: Yoksa siz konuşmuyor musunuz?

37/SÂFFÂT-93: Sağ eliyle vurarak onları devirdi (kırdı).

37/SÂFFÂT-94: Bunun üzerine hızlı hızlı koşarak karşısına dikildiler.

37/SÂFFÂT-95: (İbrâhîm A.S): "Siz yonttuğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?" dedi.

37/SÂFFÂT-96: Ve (oysaki) sizi de, yaptığınız şeyleri de Allah yarattı.

37/SÂFFÂT-97: "Onun için yüksek binalar (mancınık) inşa edin. Sonra da onu alevlerle yanan ateşin içine atın!" dediler.

37/SÂFFÂT-98: Sonra ona tuzak hazırlamak istediler. Bunun üzerine onları esfelîn (en çok sefil olanlar) kıldık.

37/SÂFFÂT-99: "Ve muhakkak ki ben, Rabbime ulaşan olacağım. O, beni hidayete erdirecek." dedi.

37/SÂFFÂT-100: Rabbim, bana salihlerden (evlâtlar) bağışla.

37/SÂFFÂT-101: Böylece onu, halim bir oğulla müjdeledik.

37/SÂFFÂT-102: Böylece onunla beraber çalışma çağına eriştiği zaman dedi ki: "Ey oğulcuğum! Gerçekten ben, uykuda seni boğazladığımı gördüm. Haydi bak (bir düşün). Bu konudaki görüşün nedir?" (İsmail A.S): "Ey babacığım! Emrolunduğun şeyi yap. İnşaallah beni sabredenlerden bulacaksın" dedi.

37/SÂFFÂT-103: Böylece ikisi de (Allah’a) teslim olunca, (İbrâhîm A.S) onu alnı üzerine yatırdı.

37/SÂFFÂT-104: Ve ona "Ey İbrâhîm!" diye nida ettik (seslendik).

37/SÂFFÂT-105: Sen rüyaya sadık kaldın (yerine getirdin). Muhakkak ki Biz, muhsinleri işte böyle mükâfatlandırırız.

37/SÂFFÂT-106: Muhakkak ki bu, kesin olarak apaçık bir imtihandır.

37/SÂFFÂT-107: Ve ona büyük bir kurbanı fidye (oğluna karşı bedel olarak) verdik.

37/SÂFFÂT-108: Sonrakiler arasında ona (şerefli bir anı) bıraktık.

37/SÂFFÂT-109: İbrâhîm (A.S)’a selâm olsun.

37/SÂFFÂT-110: Biz, muhsinleri işte böyle mükâfatlandırırız.

37/SÂFFÂT-111: Muhakkak ki o, Bizim mü’min (Allah’a ulaşmayı dileyip bütün makamları kazanan) kullarımızdandır.

37/SÂFFÂT-112: Ve Biz, onu salihlerden bir Nebî (Peygamber) olan İshak ile müjdeledik.

37/SÂFFÂT-113: Ve O’na (Hz. İbrâhîm’e) ve İshak’a bereket verdik (mübarek kıldık). Ve ikisinin zürriyetinden muhsin olan (da), nefsine apaçık zulmeden (de) var.

37/SÂFFÂT-114: Ve andolsun ki Musa (A.S)’ı ve Harun (A.S)’ı ni’metlendirdik.

37/SÂFFÂT-115: Ve ikisini ve onların kavimlerini kerbil azîmden (büyük üzüntüden) kurtardık.

37/SÂFFÂT-116: Ve onlara yardım ettik. Böylece gâlip gelenler onlar oldu.

37/SÂFFÂT-117: Ve ikisine (hakikati) açıklayan kitabı verdik.

37/SÂFFÂT-118: Ve ikisini (de) Sıratı Mustakîm'e hidayet ettik (ulaştırdık).

37/SÂFFÂT-119: Ve sonrakiler arasında ikisine (şerefli bir anı) bıraktık.

37/SÂFFÂT-120: Musa (A.S)’a ve Harun (A.S)’a selâm olsun.

37/SÂFFÂT-121: Muhakkak ki Biz, muhsinleri işte böyle mükâfatlandırırız.

37/SÂFFÂT-122: Muhakkak ki ikisi (de) Bizim mü’min (Allah’a ulaşmayı dileyip bütün makamları kazanan) kullarımızdandır.

37/SÂFFÂT-123: Ve muhakkak ki İlyas (A.S), mutlaka gönderilen (resûl)lerdendir.

37/SÂFFÂT-124: (İlyas A.S) kavmine: "Siz takva sahibi olmayacak mısınız?" demişti.

37/SÂFFÂT-125: Siz (bir put olan) Ba’le mi tapıyorsunuz? Ve Yaratıcılar’ın En Güzeli’ni (Allah’ı) terk mi ediyorsunuz (vaz mı geçiyorsunuz)?

37/SÂFFÂT-126: Allah, sizin ve evvelki babalarınızın (atalarınızın) Rabbidir.

37/SÂFFÂT-127: Fakat onu yalanladılar. Bu sebeple muhakkak ki onlar, gerçekten (cehennemde) hazır bulundurulacak olanlardır.

37/SÂFFÂT-128: Allah’ın muhlis kulları hariç.

37/SÂFFÂT-129: Ve sonrakiler arasında ona (şerefli bir anı) bıraktık.

37/SÂFFÂT-130: İlyas (A.S)’a selâm olsun.

37/SÂFFÂT-131: Muhakkak ki Biz, muhsinleri işte böyle mükâfatlandırırız.

37/SÂFFÂT-132: Muhakkak ki o, Bizim mü’min (Allah’a ulaşmayı dileyip bütün makamları kazanan) kullarımızdandır.

37/SÂFFÂT-133: Ve muhakkak ki Lut (A.S), gerçekten gönderilmiş olan resûllerdendir.

37/SÂFFÂT-134: Onu ve onun ailesini, hepsini kurtarmıştık.

37/SÂFFÂT-135: Geride kalanlar arasında acuze bir kadın hariç.

37/SÂFFÂT-136: Sonra diğerlerini dumura uğrattık (kökünü kazıdık, yok ettik).

37/SÂFFÂT-137: Ve muhakkak ki siz, sabahları onlara mutlaka uğruyorsunuz.

37/SÂFFÂT-138: Ve geceleyin de. Hâlâ akıl etmez misiniz?

37/SÂFFÂT-139: Ve muhakkak ki Yunus (A.S), gerçekten gönderilmiş (resûl)lerdendir.

37/SÂFFÂT-140: O (Yunus A.S) dolu bir gemiye (gemi ile) kaçmıştı.

37/SÂFFÂT-141: Böylece kur’a çekti. Sonunda kaybedenlerden oldu.

37/SÂFFÂT-142: Onu (Yunus A.S’ı) hemen bir balık yuttu. O, levmedilen biriydi (kendi kendini kınıyordu).

37/SÂFFÂT-143: Eğer o gerçekten tesbih edenlerden olmasaydı.

37/SÂFFÂT-144: Muhakkak ki o, beas gününe (kıyâmet gününe) kadar onun (balığın) karnında kalırdı.

37/SÂFFÂT-145: Bunun üzerine onu, bitkin (hasta) bir halde boş bir alana (sahile) attık.

37/SÂFFÂT-146: Ve onun üzerine (gölgelik olarak) kabak cinsinden (geniş yapraklı) bir ağaç bitirdik (yetiştirdik).

37/SÂFFÂT-147: Ve onu yüz bin veya daha fazla (kişiye), (resûl olarak) gönderdik.

37/SÂFFÂT-148: Böylece âmenû oldular (Allah’a ulaşmayı dilediler). Bunun üzerine onları bir süre kadar metalandırdık (faydalandırdık).

37/SÂFFÂT-149: Haydi, onlardan fetva (açıklama) iste: "Kızlar Rabbinin de oğlanlar onların mı?"

37/SÂFFÂT-150: Yoksa melekleri, Biz dişi olarak yarattık da onlar şahit mi oldular?

37/SÂFFÂT-151: Yalanlarından dolayı mutlaka (şöyle, şöyle) diyenler kesinlikle onlar değil mi?

37/SÂFFÂT-152: "Allah doğurdu." Muhakkak ki onlar, kesinlikle yalan söyleyenlerdir.

37/SÂFFÂT-153: (Allah), kızları oğlanlara tercih (mi) etti?

37/SÂFFÂT-154: Size ne oluyor? Nasıl (böyle) hüküm veriyorsunuz?

37/SÂFFÂT-155: Hâlâ tezekkür etmeyecek misiniz?

37/SÂFFÂT-156: Yoksa sizin apaçık bir sultanınız (deliliniz) mi var?

37/SÂFFÂT-157: Eğer siz sadıklardansanız, o taktirde kitabınızı getirin.

37/SÂFFÂT-158: Ve Allah ile cinler arasında neseb (soybağı) kıldılar (uydurdular). Ve andolsun ki cinler, (cehennemde) mutlaka hazır bulundurulacaklarını biliyorlardı.

37/SÂFFÂT-159: Allah, onların vasıflandırmalarından (zanlarından) Sübhan’dır (münezzehtir).

37/SÂFFÂT-160: Allah’ın muhlis kulları hariç.

37/SÂFFÂT-161: Bundan sonra muhakkak ki siz ve sizin taptıklarınız.

37/SÂFFÂT-162: Onun (Allah’ın) aleyhinde, kimseyi fitneye düşürecek değilsiniz (düşüremezsiniz).

37/SÂFFÂT-163: Ama cehenneme girecek olanlar hariç.

37/SÂFFÂT-164: Ve bizden (hiç) kimse yoktur ki, onun bilinen bir makamı olmasın.

37/SÂFFÂT-165: Ve muhakkak ki biz, mutlaka (Allah’ın huzurunda) saf saf duranlarız.

37/SÂFFÂT-166: Ve muhakkak ki biz, mutlaka (Allah’ı) tesbih edenleriz.

37/SÂFFÂT-167: Ve onlar mutlaka, sadece (şöyle) diyorlardı.

37/SÂFFÂT-168: Keşke bizim yanımızda (elimizde) evvelkilere verilenlerden bir zikir (bir kitap) olsaydı.

37/SÂFFÂT-169: (O zaman) mutlaka biz, Allah’ın muhlis kullarından olurduk.

37/SÂFFÂT-170: Buna rağmen O’nu (Zikri: Kur’ân-ı Kerim’i) inkâr ettiler. Fakat yakında bilecekler.

37/SÂFFÂT-171: Ve andolsun ki gönderilen kullarımız için Bizim (daha önce) bir sözümüz geçti (onlara söz vermiştik).

37/SÂFFÂT-172: Muhakkak ki onlar, mutlaka yardım edilecek olanlardır.

37/SÂFFÂT-173: Ve muhakkak ki gâlip gelecek olanlar, mutlaka Bizim ordularımızdır.

37/SÂFFÂT-174: Artık bir süre kadar onlardan yüz çevir.

37/SÂFFÂT-175: Ve onları gözle! Yakında onlar da görecekler.

37/SÂFFÂT-176: Hâlâ azabımızı acele olarak mı istiyorlar?

37/SÂFFÂT-177: Onların sahasına (bulundukları yere) (azap) indiği zaman, işte (o gün) uyarılanların sabahı (ne kadar) kötü oldu (olacak).

37/SÂFFÂT-178: Ve bir süre kadar onlardan yüz çevir.

37/SÂFFÂT-179: Ve gözle! Yakında onlar da görecekler.

37/SÂFFÂT-180: Senin izzet sahibi Rabbin onların vasıflandırmalarından (zanlarından) Sübhan’dır (münezzehtir).

37/SÂFFÂT-181: Ve gönderilen resûllere selâm olsun.

37/SÂFFÂT-182: Ve âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun.

Kur'ân dinlemeye başlamak için bir Hafız seçiniz.